کد مذهبی وبلاگ

ما را از خاندان کرم آفریده اند

یک موج از تلاطم یم آفریده اند

ما را فدائیان پسرهای فاطمه

ما را شهید میر و علمدار آفریده اند

ما را به اعتبار عنایات فاطمه

گریه کنان حضرت حق آفریده اند

بهر بریدن سر اولاد عمروعاص

در جان ما غرور و غژم آفریده اند

هریک ز ما حریف دو لشکر یزید

زین روز شیعه عده کم آفریده اند

دجال ها و حرمله ها را مهاجم...

ما را " مدافعان حرم " آفریده اند

سید علی خامنه ای پیر عشق گفت

فریاد را علیه ستم آفریده اند

برا سلامتیشون صلوات

زیر باران دوشنبه بعدازظهر

اتفاقی مقابلم رخ داد

وسط کوچه ناگهان دیدم

زن همسایه بر زمین افتاد

سیب ها روی خاک غلطیدند

چادرش در میان گرد و غبار

قبلا این صحنه را... نمیدانم

در من انگار میشود تکرار

آه سردی کشید حس کردم

کوچه آتش گرفت از این آه

و سراسیمه گریه در گریه

پسر کوچکش رسید از راه

گفت: آرام باش چیزی نیست

به گمانم فقط کمی کمرم

دست من را بگیر؛ گریه نکن

مرد که گریه نمیکند پسرم

چادرش را تکاند با سختی

یا علی گفت و از زمین پا شد

پیش چشمان بی تفاوت ما

ناله هایش فقط تماشا شد

صبح فردا به مادرم گفتم:

گوش کن این صدای روضه کیست؟

طرف کوچه رفتم و دیدم

در و دیوار خانه ای مشکی است

با خودم فکر میکنم حالا

کوچه ما چقدر تاریک است

گریه؛ مادر؛ دوشنبه؛ در کوچه

          راستی فاطمیه نزدیک است

آنها چفـــيه داشتند..من چـــآدر دارمـــ

آنها چفيــه ميبستند تا بسيجي وار بجنگند...

مـــن » چــادر« ميپوشم تا زهرايي وار زندگي كنم؛

آنها چفيـــه ها را خيس ميكردند تا

نفس هايشان آلوده شيميايي نشود...

مــن » چـــادر« ميپوشم تا از

نفس هاي آلوده دور بمانم؛

آنان موقع نماز شب با چفيه خودشان را ميپوشاندند

تا شناسايي نشوند....

مــن » چـــادر« ميپوشم تا

از نگاه هاي حرام پوشيده باشم؛

آنان با چفيه زخم هايشان را ميبستند...

مـــن وقتب » چــآدري« ميبينم ياد

زخم پهلوي مادرم مي افتم؛

آنان »سرخـــي خـــونشان« را به

»سياهـــي چـــادرم« امانت دادند...

مــــــن »چـــــــــادر« سياهم را محكم ميپوشم

تا امنتدار خوبي براي آنان باشم           

        ««««««

روزگاري جنگي درگرفت...

نميدانم تــو آنروز كجا بودي؟؟

سركلاس؟؟

سركار؟؟

سر زمين كشاورزي؟

جبهـــه؟؟

يا ويلاي امن دور از شهر؟؟

نميدانم...

اما ميدانم خودم كجا بودم؟ در گهواره

روزگاري جنگي درگرفت،

من و تــو آنروز شايد به قدري كوچك بوديم

كه نميدانستيم» جنگــ« يعني چه؟

و اگر هم كشته ميشديم حتي نميدانستيم به چه جرمي؟

روزگاري جنگي درگرفت و عده اي بهاي آزادي من و تو را پرداختند

و امروز تــــو اي دوست مـــن....:

مُواظـِبــــ قَدَمــــ هايت بـــاشــــ

پا گذاشتن روي ايــــن خـــــونــــ ها آسان نيستــــ

چقدر ازت خواستم

               دوباره زود بيام پيشت

                             ولي همش خبر مياد

                                           دوستام فقط ميان پيشت 

كاشكي ميشد بهت بگمـــ چقدر صداتو دوستـــ دارم

                 ترانه ي حسينـــ حسينــ روي لباتو دوســ دارم

هيئتياتو دوســ دارم، سينه زناتو دوســ دارم

                 پرچم سرخ روي گنبد طلاتو دوســـ دارم

هرچي بخواي همونو عشقه، هرچي بگي همونو عشقه

                  بگي بسوز، ميسوزم     بگي بمير ميميرم

اما اگه يه روزي، بگي برو، نميرم

                  كاشكي ميشد تو حرمت من يه كبوتر ميشدم

 ميومدم پر ميزدم رو گنبد عمو بودمــ

                   كاشكي ميشد يه دشت گل برات يه ياحسيـــــن بگم

 يه آسمون نرگس و ياس تو باغ صحنت ميشدم

                    ميخوايم آقــا كه ميخوام خواب شمارو ببين

پيشم بمون كه تا ابد دنبارو با تو دوســ دارم

                     دنيــا اگه خوب اگه بد، با تو برام ديدنيه

باغ گلاي اطلسي، با تو برام چيدنيه

                      توي بين الحرمين، عشق و عمو ديدنيه

زن جوان انباري را گشت و صدا زد: ايوب... ايوب...

بازي تمومه مامان اينقدر منو حرص نده،

فكر ميكنم رفتي تو كوچه، دوباره گم شدي

اونوقت آواره كوچه و خيابون ميشم ها!!

صدايي به گوش نرسيد...

زن جوان از زيرزمين بيرون آمد، توي باغچه را

نگاهي انداخت، نگاهي به بشكه هاي گوشه حياط..

به سمت آنها رفت، خم شد و به پشت بشكه ها نگاهي انداخت....

        داستاني فوق العاده زيــــبا

خدايا،

براي دوستانم ايمان غواص هاي والفجر 8،

شجاعت خط شكنان كربلاي5،

استقامت جانبازان شيميايي،

ثواب اشك جاماندگان از شهدا،

سلوك شهيدان باكري و همت

و

عزت شهداي گمنام را از درگاهت خواستارم

وقتي جوانه نيست كجا عيد ميشود؟

مادر كه خانه نيست كجا عيد ميشود؟

مادر بهانه ي همه ي عاشقانه هاست

وقتي بهانه نيست كجا عيد ميشود؟

امسال هم در تقارن نوروز و فاطميه

         ايراني با بصيرت برپا كند عزاي فاطميه

   « مــــــادر »

  دو بخش است " مـــا "  و " در "

  و قصه ي يتيمي " مـــا "  از كنار "در " 

              شروع شد..

  كيست زينب (س)

 مريم و هاجر اسير خنده اش...

 صبر ايوبي شده شرمنده اش...

 زانوي عباس از بحرش ركاب...

 نام زينب را خدا كرد انتخاب

 جان فدايش حسيني منسب است

 افتخار شيعه بي شك زينب است...

         چرا خونمان را ميريزند؟ جرممان چيست؟؟

  « اَلَّذي خَلَقَ المَوت والحيوۀ لِيَبلُوَكُم اَيَّكُم اَحْسنَ عَمَلاً»

  اوست خدايي كه مرگ و زندگي را آفريد تا بيازمايدتان كه در صحنه

  پيكار حق و باطل كدامين از شما نيكوكارتر است.             قرآن كريم

                                        ***

و خدايا تو خود بنگر كه كدامين از ما نيكوكارتر است. ببين كه فرزندان ابراهيم

چگونه اسماعيل وار به قربانگاه آزمايش مي شتابند و پيروزمندانه جان ميگذارند

و ميسوزند تا با كفر نسازند، ميروند تا ايمان نرود، ميميرند تا چراغ توحيد نميرد.

ببين كه اسطوره هاي شهادت چگونه حيات را به بازي گرفته اند!

مرگ به اسارتشان درآمده است!

سرمست عشقند، عشق خدايي!

ببين كه با پرتاب آيه آيه وجودشان در بستر جاري زمان، چگونه حيات را تفسير

ميكنند...

خدايـــــــــا !!!

سرودشان را شنيده اي؟  " اِنّا لِله و اِنّا اِلَيهِ راجعون "

فريادشان را شنيده اي؟ " نَصرُ مِنَ الله "

آوايشان را شنيده اي؟ " لا اله الّا الله "

شعرشان را شنيده اي؟

                                 " فَبِاَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبان "

 هر شاه، وزير راهيابي دارد

      هر فرقه براي خود كتابي دارد

تبريك به صاحب الزمان بايد گفت

      از اينكه چنين نايب نابي دارد

هشدار ملكه انگليس به عروسش ــــــ»»»»

منبع : وبلاگ امروز اولين روز از باقي عمر من است....  

          www.bentozahra.loxblog.com

حيف كه زبان عربي " چ " ندارد...

وگرنه قطعا سوره اي داشتيم به نام:

                            ـــــ» چــــــادر «ـــــ

كه مدني هم بود احتمالا!!

با 18 آيه...

و البته با سجده " واجب "

" السلام عليك يا فاطمه الزهرا  سيده النساء العالمين"

       مستكبرين ببينيد 

                مـــا آمديـــــم

من و چادرم...

بعضي وقت ها كه دل چادرم از اين همه طعنه و

تهمت ميشكنه...

بر ميدارمش و با هم ميرويم »» گلزار شهدا «« ...

چندتا وصيت نامه هم برايش ميخوانم....

حرف هاي قشنگشان را برايش تكرار ميكنم...

دل هردويمان باز ميشود

عاشق تر از هميشه بر ميگرديم خانه

فقط ....    اي كاش قسمتم بشود

""  ببرمش مدينه  ""

تا داستان مظلوميت بي بي را با » چادر خاكي » برايش تعريف كنم

ترسم كه بيايي و من آنروز نباشم...

تپش قلبي بي قرار

و

سكوتي كه ميشكند

با صداي ضرباني بي قرار ...

انتظار شيرينترين

و

 سخت ترين

ايام عاشقي است

حس خوف و رجا تمام جان را ميگيرد..

أينَ بقيـــــــــــــۀ الله

برگرد كه بر بهار ما ميخندند......

           يك عده به انتظار ما ميخندند.......

تقديم به پيامبر عشق و رحمت:

دلگير نشو از سخن بدگوها....

از كوشش بي فايده ي ترسوها..

تو نوري و از نور كه تصويري نيست

خورشيد كجا و درك اين زالوها

         لعنت به روزنامه فرانسوي

اي شهيد....

تو از من به خدا نزديك تري

نام مرا آرام در گوش اجابتش زمزمه كن«««ـــــ

تقصير من است اينكه كم مي آيي

هرگاه شدم اسير غم مي آيي

اين جمعه و جمعه هاي ديگر حرف است

آدم بشوم سه شنبه هم مي آيي.....

گفتم: خواهرم حجابت..

گفت: دلم پاك است

گفتم: مگر ميشود پاكي هزاران نگاه را بدزدي و دلت پاك باشد

           خواهرم حجابت؛ برادرم نگاهت

كوچه ها را به نامشان كرديم كه هرگاه

                          نشاني منزلمان را ميدهيم

                    بدانيم.....

                  از گذرگاه خون كدامين شهيد است كه

                  سالم به خانه ميرسيم

وحي شد بر مصطفي برخيز... إقرأ بِاسمِ رَبّك

اي حبيب من ز جا برخيز ... إقرأ باسمِ رَبّك

تيره شد رخسار گيتي، خيره شد ديو تباهي

چيره شد جهل عما، برخيز... إقرأ باسمِ رَبّك

گفت كه چي؟ هي جانباز جانباز؛

شهيد شهيد......!!!

اصلا به ما چه؟ ميخواستن نرن! كسي مجبورشون نكرده بود كه!

گفتم چرا اتفاقا مجبورشون ميكرد!

گفت : كي؟؟؟؟

گفتم: همون كه تو نداريش....

گفت: من ندارم؟ چيرو؟

گفتم: غيرت

چه چفيه ها خوني شد تا چادري خاكي نشود......

قدر حجابت را بدان خواهرم

سر كلاس بودم استاد پرسيد:

با چند موشك ميشه اسرائيل رو نابود كرد؟

دستمو بردم بالا گفتم: دو تا !!!

همه خنديدند.....

استاد گفت: با دوتا نميشه

من جواب دادم ميشه

همه گفتن چيجوري؟

من هم گفتم اسراييل در حدي نيست كه با موشك بزنيمش

يك فتواي امام خامنه اي ميخواد و يك سربند يا زهرا(س)

روی پرده کعبه این آیه حک شده：

بنی عبادی انی انا الغفور و الرحیم و من....

هنوز و تا همیشه, به این آیه دلخوشم ：

بندگانم را آگاه کن که من بخشنده ی مهربانم

ميدانم بابا دو بخش است... بخشي در صحرا

و بخشي بر بالاي نيزه....

اما اينكه   " عمو "     چند بخش است فقط بابا ميداند!!!

يك دست صدا ندارد اما بي دست بود و غوغا كرد..... 

"  السلام عليك يا ساقي تشنه لب "

و مگر نه آنكه گردنها

                  را باريك آفريدند تا در

             مقتل كربلاي عشق بريده شود؟؟؟؟

شهيد آويني

در هر جغرافيايي كه باشم جهت ها تفاوتي ندارند

تمام دامنه هاي دلم به سمت حرم توست

يعني شود آن روز كه در سجده بگويم:

رسيدم كربلا الحمدلله؟؟!!.....